- Pomysł narodził się, jak zawsze, z troski o środowisko. Dzięki niemu można w pożyteczny sposób zutylizować odpady. Ponieważ w oceanach jest więcej plastiku niż ryb, wykorzystałem jego naturalne właściwości - topienie. Dodałem piasku i powstała substancja, która jest twarda, niepalna. Jest trwała jak plastik, czyli wytrzyma co najmniej 500 lat. Można wkręcać w nią np. gwoździe, ale nie da się potłuc, nie ulega deformacji, więc zimą nie będzie pękać jak asfalt - wylicza. Właściwości potwierdzili także zaprzyjaźnieni pracownicy Uniwersytetu w Bydgoszczy, podkreślając, że można stawiać z niej nawet ściany działowe. Brzeski zaprojektował również urządzenie do wytwarzania nawierzchni. - To kontener na kołach lub gąsienicach i dwa młyny - do jednego wrzucamy śmieci, niekoniecznie czyste, np. butelki, folie, opakowania po jogurtach, wszystko, co się topi i nie tworzy szkodliwych dioksyn. Podgrzany jest do 220 stopni. Do drugiego wrzucamy gruz, ziemię, piasek, nawet deski. Po połączeniu powstanie stabilna masa - opowiada. Podpalana palnikiem w temperaturze 850 nie stopiła się. Wynalazca uderzał w nią 20-kilogramowym młotem, ani drgnęła. Masa ma dziesięć razy większą wytrzymałość niż asfalt. Wyprodukowanie metra kwadratowego kosztuje 30 zł (asfaltu 100 zł). Plastiki można kupić za grosze. - Każdy może wyprodukować ją sobie w domu. Wziąć blaszany pojemnik, podgrzać do 200 stopni. Jak plastik zrobi się płynny, dosypać piasek, który zostanie wchłonięty i sam zmiesza się z cieczą. Wystygnie w pół godziny - mówi. - Droga z takiej nawierzchni stygłaby ok. 5 godzin - twierdzi wynalazca. - Można zagospodarować wszystkie śmieci z okolicy. Mam nadzieję, że znajdzie się inwestor lub instytucja, która chociaż eksperymentalnie będzie chciała z tego skorzystać. Nikt na świecie nie wpadł dotąd na pomysł takiego wynalazku. Zrobił dziurę w dachu Od dziecka interesował się fizyką i chemią. - Jeśli coś mnie zaciekawiło, dostrzegałem problem i starałem się wymyślić sposób jego rozwiązania. Interesowały mnie zjawiska, których nie rozumiałem - podkreśla. Pierwszy wynalazek wymyślił, gdy miał trzynaście lat. - Zastanawiałem się, czy jeśli weźmiemy baterię słoneczną i oświetlimy ją żarówkami, to będziemy wytwarzać prąd do zasilania baterii i żarówki, a po zakopaniu w ziemi mielibyśmy prąd za darmo, ale życie zweryfikowało te fakty - śmieje się. Eksperymenty z dziedziny fizyki sprawiły, że w dachu jego rodzinnego domu powstała wielka dziura, gdyż zaszła niewłaściwa reakcja i powstał materiał wybuchowy. Po eksplozji mama zlikwidowała mu labolatorium. Do tworzenia nowych technologii wrócił kilka lat później. Poza nową nawierzchnią stara się zainteresować świat urządzeniem do inhalacji, dzięki któremu nie trzeba byłoby połykać tabletek. Mogłoby to przyczynić się do powstania nowych leków, które nie szkodzą wątrobie. Wymyślił także nowy piec dla ogarniętego smogiem Krakowa. Potrafi on ograniczyć emisję spalin ze zwykłego węgla i wytwarza gorącą parę. - Jeśli coś odkryjemy, a wydaje nam się, że nikt tego nie wymyślił, warto to opracować i zgłosić do Urzędu Patentowego. Tam inżynierowie czytają opis, projekt i przyznają tzw. czystość patentową, co oznacza, że to pomysł jedyny na świecie. Rzeczy zwykłe są nudne, wszyscy szukamy nowych rozwiązań - puentuje.

 

Tutaj link:

www.expressilustrowany.pl/lodz/a/lodzianin-wynalazl-ekonawierzchnie-z-piasku-i-butelek-moze-zastapic-asfalt-zdjecia,9448098/#komentarze